Franciszek Rekucki ps. „Podgórski”, „Roch”, „Topór”
Ur. 6 VI 1895 w m. Volosca (Istria – Słowenia)
Od IX 1914 żołnierz Legionów Polskich.
Od XII 1918 r. w Legii Akademickiej WP. W 5. pułku strzelców konnych walczył w kampanii wrześniowej 1939 r. Z niewoli niemieckiej, zbiegł 25 września. Od 1940 r. w ZWZ w Krakowie. Początkowo komendant Odcinka Podgórze i Obwodu Kraków-miasto. Od VI 1944 zastępca komendanta Okręgu Lwów AK oraz inspektora oddziałów partyzanckich. Po akcji „Burza” ujawnił się przed sowietami w Biłce Szlacheckiej.
Od 31 VII 1944 komendant Okręgu. We wrześniu ewakuował się za San i stanął na czele oddziałów leśnych Obszaru Lwowskiego „Warta” (ponad 1200 ludzi) na Rzeszowszczyźnie (do lipca 1945 r.). Po demobilizacji zamieszkał w Sopocie.
Od września 1945 r. z rozkazu płk. Jana Rzepeckiego prezesa Zarządu Głównego Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość organizował struktury konspiracji w Jeleniej Górze. Bazował na lwowiakach z „Warty”. Był kierownikiem Okręgu „Zachód” WiN. W listopadzie 1945 r. przekazał dowództwo następcy ppłk. Bolesławowi Tomaszewskiemu „Zamojskiemu”, zakończył konspirowanie i zamieszkał w Krakowie. Nigdy nie został przez bezpiekę rozszyfrowany.
Zmarł 20 III 1972 r. w Krakowie. Spoczywa na cmentarzu Rakowickim.
Odznaczony Virtuti Militari V kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Był dwukrotnie żonaty. Od 1923 z Marią z d. Kantecką; od 1940 z Marią z d. Stecką. Z drugiego małżeństwa miał dzieci: Zbigniewa i Janinę.
Oprac. dr Piotr Gawryszczak, FN Lublin